De eerste werkzaamheden bestonden vooral uit het 'slopen' van alles wat overbodig is voor de omkeuring naar camper. Alle zijwanden hebben we eruit gehaald, latten die bevestigd waren hebben we losgeschroefd evenals het kopschot. 

Vervolgens zijn we met tape eerst eens gaan kijken of de afmetingen in de  bouwtekeningen ook daadwerkelijk te realiseren waren in de bus. Je krijgt immers te maken met de wielkassen, de sluiting van de deuren en andere uitstulpingen. 

Nu konden we dan ook daadwerkelijk gaan bouwen. Voor de omkeuring zijn een aantal elementen verplicht. Een bed, tafel, twee zitplaatsen, een keukenblok en de daarbij behorende watervoorziening (stromend water). 

Op de foto hiernaast is Andre druk bezig met het keukenblok. Ondanks de nodige (zelf)bouw ervaring valt het toch nog tegen met het in elkaar zetten van een keukenblokje. Het lastigste gedeelte is zorgen dat alles precies aansluit op elkaar. Daar zijn we goed in geslaagd. Het was mijn (Noraly) wens om de deurtjes volledig in het kastje te laten wegvallen. Magneetsluitingen vonden we enigszins tricky omdat je wel met een rijden auto te maken hebt, met hobbels en gaten in de weg. Je wilt niet dat als je eens iets te hard over een drempel gaat de inhoud van je kast per ongeluk naar buiten komt. Om diezelfde reden zijn ook de druksluitingen afgevallen. Waar we uiteindelijk op uitgekomen zijn is een kogel snapslot. Die sluitingen zijn makkelijk steviger vast te draaien. 

Ondanks dat er zeker grotere modellen op de markt verkrijgbaar zijn; als je een Fiat Dobló gewent bent en dan omschakelt naar een Volkswagen Crafter is het een grote bus. 

Voor de keuring zat er ook nog een imperial op het dak wat de aanblik kolossaal maakt. Om die reden hebben wij besloten om dan toch de bus te schilderen. Er was al een stootlijst in antraciet aanwezig op de bus en we hebben diezelfde kleur ook onder de stootlijst doorgetrokken. 

Het is wel spannend als op je 'nieuwe' auto losgaat met het schuurapparaat. Er is dan echt geen weg terug meer. Eenmaal aan het schuren kwamen we ook een paar kleine roestplekjes tegen. Die konden we nu mooi behandelen en overschilderen met de Hammerite verf die we ervoor gebruikten.

Als nu de zon op de bus staat zie je wel een beetje kleurverschil tussen de stootlijst en de geverfde onderkant, maar goed, geen haan die daarnaar kraait. In de schaduw vormt het wel mooi een geheel. Het kleurverschil komt voornamelijk door de verschillen in materiaal (metaal en kunstof) en valt ook bijna niet te voorkomen. 

Zelf zijn we in ieder geval zeer tevreden over het resultaat.